7 تپه تاريخي ليلان از شهرستان ملکان در فهرست آثار ملي ثبت شد:

محمدي ،رئيس سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي وگردشگري آذربايجان شرقي اضافه کرد: اين تپه هاي تاريخي شامل «تپه شيرين کند » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به قرون اوليه و ميانه اسلامي با شماره 28042 ، « تپه باغچه اوستو » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به دوره اشکاني با شماره 28057، «تپه ديمان تپه سي » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به دوره کالکولتيک و دوره تاريخي با شماره 28063 ، « تپه امير شرع خرابه لر » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به قرون ميانه اسلامي با شماره 28064 ، «تپه آشاغاچاللي خرابه » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به قرون ميانه اسلامي با شماره 28066 ، « تپه عشقلي » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به دوره اشکاني با شماره 28067 ، « تپه خردالارآغزي » به موقعيت جغرافيايي بخش ليلان – دهستان ليلان جنوبي مربوط به دوره اشکاني و قرون ميانه اسلامي با شماره 28068 است.

جلگه‌ لیلان میاندوآب از آبرفت رودخانه های جغاتی و تاتائو و موردو (مردق) و لیلان چای تشکیل شده و منتهی به دریاچه ارومیه است. شهرستان میاندوآب در حد فاصل بین شهرهای  ملکان، مهاباد ،بوکان و شاهین دژ واقع شده‌است و در واقع پل ارتباطی برای استان‌های آذربایجان‌غربی، آذربایجان‌شرقی محسوب می‌گردد آب و هوای منطقه متغیر بوده، دارای تابستانهای نسبتاً گرم و زمستانهای مختصر سرد می‌باشد. میزان بارش متوسط در منطقه ۲۸۹میلی لیتر ثبت شده‌است.

جلگه لیلان و میاندوآب یکی از جلگه های معروفی است که در زمانی نه چندان دور کشت پنبه رونق زیادی داشته است ولی هم اکنون کشت چغندر قند و سیب رواج بیشتری دارد بطوریکه یکی از معروفترین سوغاتی های میاندوآب، قند میاندوآب است. ضمن اینکه انگور لیلان با توجه به اشاره حمدالله مستوفی قزوینی در ص 100 نزهۀ القوب (740 هـ  ق) یعنی از هفتصد سال پیش تا حالا از جایگاه ویژه ایی در منطقه همچنان برخوردار است.